مقاله بررسی کامل نیشکر و مراحل کشت تا برداشت
این مقاله به بررسی کامل نیشکر از مراحل کاشت تا برداشت می پردازد. همچنین به انواع گونه های نیشکر، ویژگی های گیاه شناسی آن، فرآورده های جانبی و روش های بازرویی اشاره می کند.
مقدمه
نیشکر گیاهی است گرمسیری که بومی گینه نو بوده و قدمت آن به حدود ۱۵۰۰ تا ۸۰۰۰ سال قبل از میلاد مسیح می رسد. این گیاه عمدتاً در نواحی نزدیک به خط استوا، بین مدار ۲۶ درجه جنوبی تا ۳۴ درجه ۴۵ دقیقه شمالی رشد می کند. آشنایی با این گیاه و پرورش اولیه آن در منطقه خلیج بنگال آغاز شد و بیش از ۵۰۰۰ سال پیش از میلاد به هند منتقل گردید. سپس در اواسط هزاره قبل از میلاد به چین و بعد به ایران رسید. ایرانیان شاید نخستین قومی بودند که با بهره گیری از اندیشه های خلاق خود، موفق به تولید شکر متبلور سفید شدند، فرآیندی که از طریق آسیاب های سنگی و تغییرات خاص در شیره نیشکر انجام گرفت.
طبقه بندی گیاهی:
نیشکر گیاهی از خانواده Gramineae و جنس Saccharum است که دارای چهار بخش اصلی شامل ریشه، ساقه، برگ و گل یا خوشه می باشد. برگ های این گیاه به صورت متناوب و در گره ها به هم متصل می شوند. ساقه نیشکر قسمتی است که مواد قندی در آن ذخیره می شود و مانند سایر گیاهان تیره غلات، بندبند و گره دار است. این مواد قندی معمولاً در فاصله بین گره ها و در قسمت تحتانی و میانه ساقه ذخیره می شود. قسمتی از ساقه معمولاً زیر زمین قرار دارد که به آن stubble یا root stock می گویند.
ریشه نیشکر به صورت استوانه ای است که هر چه به نقطه رویش نزدیک تر می شود، باریک تر می گردد. گل آذین این گیاه به صورت خوشه ای است که تحت شرایط خاص آب و هوایی به تولید می رسد. عواملی چون ترکیب ژنی، طول دوره نوری، درجه حرارت محیط، تغذیه و کم آبی همگی بر گل دهی و رشد خوشه ها تأثیر دارند.
پیش از شروع برنامه های اصلاح نبات بر روی این محصول، سه گونه اصلی و اهلی به نام های:
- Saccharum barberi
- Saccharum sinense
- Saccharum officinarum
و دو گونه وحشی به نام های:
- Saccharum robustum (نیشکر وحشی آسیایی)
- Saccharum spontaneum (نیشکر وحشی گینه نو)
در جهان وجود داشت. این گونه ها بیشتر برای به وجود آوردن ارقام جدید مقاوم به امراض و دیگر ویژگی ها به کار می روند و امروزه بیش از ۲۰۰۰ رقم نیشکر تجاری در جهان وجود دارد. نیشکر گیاهی چندساله است که در کشورهای مختلف با شرایط مناسب برای رشد این گیاه از یک تا چند سال از آن بهره برداری می شود. اگر زمین دارای مواد غذایی کافی و حاصلخیز باشد، می توان نیشکر را برای مدت بیشتری در زمین نگهداری کرده و هر ۱۲ تا ۱۸ ماه یک بار محصول برداشت کرد. در زمین هایی که درجه حاصل خیزی کمی دارند، تنها می توان دو بار محصول خوبی برداشت کرد.
فهرست مطالب
مقدمه
فصل اول
۱-۱ طبقه بندی گیاهی
۱-۲ ترکیبات نیشکر
۱-۳ عملکرد نیشکر در جهان
۱-۴ عملکرد نیشکر در ایران
فصل دوم
۲-۱ کاشت
۲-۲ چگونگی انتخاب قلمه و تهیه آن
۲-۳ تهیه زمین
۲-۴ زمان کاشت در ایران
۲-۵ مراحل داشت
۲-۵-۱ آبیاری
۲-۵-۲ واکاری
۲-۵-۳ کوددهی
۲-۵-۴ علف های هرز
۲-۶ آفت ها
۲-۶-۱ ساقه خواران
۲-۶-۲ آفات مکنده
۲-۶-۳ حمله کننده به قسمت های زیرزمینی گیاه
۲-۶-۳-۱ موسک ها
۲-۶-۳-۲ موریانه ها
۲-۶-۳-۳ آبدزدک
۲-۶-۴ آفت برگ خطر و برگ ریز
۲-۶-۵ جانوران زیان آور
۲-۷ بیماری ها
۲-۷-۱ بیماری های انگلی
۲-۷-۲ بیماری های غیرانگلی
۲-۷-۳ کمبود مواد غذایی
فصل سوم
۳-۱ مرحله برداشت
۳-۱-۱ رسیدن محصول
۳-۱-۲ چگونگی برداشت نیشکر
۳-۲ فرآورده های جانبی شکر
۳-۲-۱ باگاس
۳-۲-۲ برگ ها و سرشاخه های نیشکر و گل صافی
۳-۲-۳ تهیه کمپوست
فصل چهارم
۴-۱ مراحل بازرویی نیشکر
۴-۱-۱ سوزاندن برگ ها و سرنی ها توسط تراکتورهای آتش زنی
۴-۱-۲ شیارزنی سبک روی پشته ها توسط ×××× تریلرراتون
۴-۱-۳ فرم دهی مجدد و ترسیم پشته ها توسط دیسک های مخصوص
۴-۱-۴ کودپاشی
۴-۱-۵ سم پاشی علیه علف های هرز
۴-۱-۶ خاک ریزی اطراف مزرعه و تسطیح نهرها و آبیاری